اینجانب مدت مدیدی است که پایان نامه ها  ی کارشناسی  ارشد و برخی از رساله های دکتری  دانشگاهها  را که توسط دانشجویان آن مقاطع تحت نظر استادان محترم  راهنمایشان تألیف گردیده است مطالعه می کنم و حیفم می آید که به مصداق المومن مرآة المومن نکته ای را ناگفته بگذارم،که به  قول شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی :

دو چیز طیره عقل است دم فرو بستن        به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی

غالبا دیده شده است که غالب پایان نامه های دفاع شده موضوعاتی است که فقط جهت رفع تکلیف به دانشجو پیشنهاد می گردد و این که این موضوع تا چه اندازه برای جامعه ضروری است به آن توجه نمی گردد

مثلا آنچه که امروز بیش از پیش جامعه و طیف خوانندگان به عنوان یک ضرورت به آن نیاز دارند و روی آن موضوعات کمتر کار شده است مسائل مربوط به زبان فارسی و کاربرد آن در ادبیات است .تا به حال آنچنان که شایسته است درباره موضوع زبان و اهمیت و کارایی آن تحقیقات جامعی به عمل نیامده است.و این شاید به دلیل خشک بودن چنین موضوعاتی باشد.دانشجویان و اساتید بیشتر به ذوقیات توجه می کنند تا به مسائل علمی .حال آنکه آنچه که امروز بیش از هرچیز نیاز به تحقیقات علمی دارد جستجو دراهمیت زبان و کار آیی آن در ادبیات فارسی است.که پرداختن به دستور زبان و زبان شناسی یکی از این ضرورت هاست.